Witaj. Cieszę się, że możemy się tutaj spotkać. Zapraszam Cię do miejsca, które tworzę. Jest to moja przestrzeń do myślenia, pisania oraz inspirowania siebie i innych do zmiany. Jest to miejsce na spotkanie z Tobą. Mam nadzieję, że zostaniesz ze mną na dłużej.
Aneta Kobylewska
Gdy wchodzę w świat wysokich szczytów, jestem zrównoważona, pewna i pełna radości. W alpinizmie jestem zdecydowana i samodzielna, czuję się kompetentna. Podejmuję jasne decyzje, dla siebie. Na górze czuję się zupełnie inaczej niż w dolinie. Jestem w swoim żywiole. Alpinizm jest po prostu moim życiem.
– Gerlinde Kaltenbrunner
– Punktem wyjścia jest to żeby rodzic poznał samego siebie. Złapał kontakt z samym sobą, ze swoimi emocjami i potrzebami – mówi InfoKatowice.pl Aneta Kobylewska, coach, trenerka i animatorka społeczna.
Czytaj dalej „Kim jest dobra matka? Dobry rodzic? Opowiada Aneta Kobylewska”
Niezwykle piękną i mądrą, jak i starą metaforą bycia w relacji jest ogród. Człowiek wchodzą w relację staje się ogrodnikiem. Od jego zaangażowania, umiejętności i świadomości tego zadania, zależy czy ogród obrodzi w kwiaty, warzywa i owoce. Czy nakarmi serca, czy też zarośnie i zostanie zapomniany.
Gdybym Ci powiedziała, że jesteś w stanie gołą dłonią rozbić deskę niczym Bruce Lee, uwierzyłabyś mi?! Ja nie wierzyłam. Kiedy trenerki WenDo Agnieszka Biela i Agata Teutsch, zaproponowały każdej z nas rozbicie deski, pomyślałam, że żartują. Mówiły Poważenie. Rozbiłam deskę, ale to był dopiero początek ….
Czeska alpinistka Dina Štěrbová, jest jednocześnie uczestniczką i świadkiem złotej ery kobiecego himalaizmu. Czując dumę z osiągnięć tych wszystkich kobiet, które kochały i zdobywały najwyższe góry świata, a także na nich umierały, odkryła w sobie, że to jest właśnie jej zadanie: uwiecznić historię kobiecego himalaizmu. Opowiedzieć historię życia tych niezwykłych kobiet. Miała poczucie, że jest im to winna. Tak o nich napisała: nie istnieje żadne uproszczenie typu „najlepsza” czy „osiągająca największe sukcesy”. Są wyłącznie jedyne w swoim rodzaju, orginalne i najczęściej nieporównywalne, ale dzięki temu godne podziwu historie zachwytu, siły woli i wyrzeczeń. (…) Zwyciężyły, choć w kontekście gór może to zabrzmieć jak bluźnierstwo, gdyż każdy wspinacz odnosi zwycięstwo wyłącznie nad sobą, nigdy nad górami.1 Poświeciła temu zadaniu 14 lat swojego życia. I w ten sposób powstała książka: Tęsknota i przeznaczenie pierwsze kobiety na ośmiotysięcznikach.
Ogród jest utracony, lecz jestem szczęśliwa, gdyż odnalazłam Adama. On kocha mnie tak, jak potrafi, a ja kocham go ze wszystkich sił swej namiętnej natury, co, jak przypuszczam, jest typowe dla mej młodości i płci. Kiedy zadaję sobie pytanie, dlaczego go kocham, dochodzę do wniosku, że nie wiem i nie pragnę wiedzieć. Przypuszczam więc, że ten rodzaj miłości nie jest wynikiem rozumowania ani statystyki.
– Mark Twain: Pamiętniki Adama i Ewy
Nie masz czasami wrażenia, że kręcisz się w kółko, ciągle coś powtarzasz? Niby zmieniają się ludzie wokół Ciebie, a jakby nic się nie zmieniło. Kończysz toksyczny związek i po jakimś czasie budzisz się w kolejnym nie lepszym. Raz, po raz rzucasz kolejny staż, pracę albo studia. Po raz kolejny dajesz się wykorzystać lub przegapiasz szansę na pracę, awans czy miłość. Znowu brak wiary nie pozwolił Ci wziąć udziału w czymś, co było dla Ciebie ważne. Czy to możliwe, że składasz się z ciągłych powtórzeń?!
Jest w tych piosenkach coś takiego, że niezmiennie wzruszają mnie. Dla mnie, to najpiękniejsze wyznania Miłości Rodzica do Dziecka, które znam. Śpiewając je, mówimy swojemu Dziecku: Kocham Cię, tak jak potrafię. Ich piękno i autentyczność powalają. Warto wsłuchiwać się w ich mądrość i uczyć się od nich na czym polega Miłość do Dziecka, śpiewając je do siebie. Czytaj dalej „10 najpiękniejszych piosenek do zaśpiewania Twojemu Dziecku”
Żyjemy w kulturze, która odebrała kobiecie jej siłę zamieniając ją w zawstydzającą słabość. Nasze kobiece ciało postrzegamy jako coś słabego i ograniczającego. Nasze kobiece ciało sprowadza na nas niebezpieczeństwo gwałtu, który prowokuje?!?! a także przemocy fizycznej. Rola ofiary przypisana jest nam już na starcie. Bycie kobietą związane jest z lękiem przekazywanym nam przez matki. Kultura w której żyjemy odebrała nam zaufanie do mądrości naszego ciała. Skłóciła z nim. Cykl menstruacyjny, możliwość zostania matką, ciąża, poród, karmienie piersią, współcześnie opatrznie rozumiemy jako fizjologiczne ograniczenie. A moment w którym stajemy się kobietami jest naznaczony wstydem i poczuciem straty.
Czytaj dalej „Dlaczego pozwoliłaś odebrać sobie swoją siłę?!”
kobiecykod 